Айтмырза Абылкасымовдун көркөм дүйнөсү

Аксылык төкмө акын Ташпай менен (Жоробеков) бир күнү Айтмырза Кербенден жолугуп калып, амандашып учурашкан соң: -Ташке, чыгармачылык кандай? Ырларды жөн эле төгө бербей, кагазга да түшүрүп жатасызбы? Дагы бир китеп болоюн дедиби?-деп сурап калды. Ошондон мурунураак Ташпай Жоробековдун бир китеби

 Айтмырза бир чиновникке бир аз акча карызга берип сурай албай жүрө-жүрө акыры бир күнү:  -Баатыр, баягыны берип коесуңбу?..-дейт. Ал чиновниктин башкалардан карыз алса, чоңдугуна салып, бербей койчу адаты бар экенин көптөрдөн уккан эле. Ал унутуп койгонсуп, же чын эле унутуп калганбы, айтор:

  Айтмырза ооруканда жатып калып, көргөнү келген жоро-жолдошторунун бири: -Кандай, Айтмырза, ден-соолукту оңдоп, мындагы кыз-келиндерге тийишип дегендей… жатасыңбы?-десе, анда ал: -Ай, балээнин ден-соолугу, кыз-келинби! Карызымды төлөп жатам, сыягы… -Ой, кандай карыз?.. -Э, билбейм, бир чепилдеген

 Анын бул боюнча бекем ишеними бар эле. Ал ишенимден эч ким аны азыр да кайтара албаса керек. Балким, көп жылдар бою калыптанган бул ишеним анын бүткүл жан дүйнөсүн ээлеп, биротоло аң-сезиминен чыккыс болуп, мыкталып калгандыр. Ошондон уламбы кеп кезеги келип калган учурда: -Э, достор, ар ким ар

 Шыңк этип эмнегедир  сөз саласың: “Бул жарыкта кыз көппү, улан көппү?..” Аралап келатасың аяр басып, Аралаш гүлдөрү көп тулаң чөптү. Арбалып көздөрүңө көлдөй терең, Аптыга алсыз жаным улам чөктү.   Кандайдыр белгисиз бир жылуу сезим, Өзүңдөн ток сыяктуу өзүмө өттү. Жаш бала мамагына умтулгандай,